ijs beer

Leefgebied:
 De ijsbeer woont alleen maar in het noordpoolgebied. 

Familie:
De ijsbeer is natuurlijk een zoogdier, dit wil zeggen dat hun jongen levend op de wereld worden gezet en dat ze hun jongen zogen.
De ijsbeer is ook een roofdier. Daar bedoel ik mee dat ze op levende dieren jagen.
Natuurlijk is de ijsbeer familie van de beren zoals bijvoorbeeld de "grizzlybeer, de bruine beer ...."
Vacht en ogen:
De vacht van de ijsbeer is wit (niet perfect wit, heeft een gelige uitzicht) evenals de sneeuw en ijsvlaktes waar ze op leven. Om deze reden worden ze natuurlijk "ijsberen genoemd". Deze witte kleur kan je een schutkleur noemen, maar zijn zwarte neus verraadt hem kilometers ver. Onder zijn huid zit een 10 cm dikke vetlaag en daarop een warme waterafstotende dubbele pels over het hele lichaam, behalve op de neus en voetzoelen. De haren van de ijsbeer zijn ongeveer 15 cm lang.  Dit zal de koude wel tegenhouden. Als de ijsbeer zwemt worden enkel de lange haren nat. De onderliggende pels is waterafstotend.
Wie ooit al eens gaan skiën is, weet dat je een zonnebril moet dragen tegen sneeuwblindheid (felle weerkaatsing zon op wit sneeuwoppervlak). De ijsbeer heeft hier geen last van. Over zijn ogen zit een soort beschermend vlies.

 

Voortplanting:
De ijsberen paren in de lente, vooral in de maand april. De vrouwtjes krijgen om de drie jaar jongen. Ze zijn ongeveer 8 maanden zwanger voor ze bevallen. Na het paarseizoen gaan de ouders uit elkaar. De berin leeft de hele zomer op het pakijs en trekt zich tijdens de winter terug in een sneeuwhol. Daar worden de kleintjes naakt geboren en verzorgd. Na enkele dagen hebben ze al een 8 cm lange pels.
De moeder voedt de kleintjes alleen op, en moet ze geregeld beschermen tegen agressieve mannetjes. Soms valt een ijsberenjong ten prooi aan een ijsbeermannetje. Niet fraai.

De jongen:
De kleintjes van de ijsbeer worden welpen genoemd. Ze worden naakt, blind en doof geboren. Meestal worden ze als tweeling geboren. Bij de geboorte zijn ze ongeveer zo groot als een rat en wegen slechts 450 tot 900 gram. De eerste levensdagen blijven ze in het sneeuwhol dicht bij de moeder. Ze hechten zich meesteal vast onder de voorpoten op okselhoogte. Daar is de meeste warmte te vinden. Ze hebben al snel een volgroeide vacht. Snel zullen ze mee op voedseljacht trekken.


Leven:
De meeste ijsberen vind je aan de noordpool. Je vindt ze vooral aan het pakijs en open wateren. Ijsberen kunnen heel goed zwemmen. Ze kunnen onderduiken en 2 minuten onder water blijven. Ze zijn alle dagen actief en zoeken dan naar voedsel. Zoals reeds eerder gezegd leven de mannetjes alleen. De vrouwtjes met hun welpen leven dicht in de buurt bij zeehonden, voor het voedsel. Daardoor worden vele gevechten gehouden.

 

Eten:
Ijsberen gaan op jacht en met een klap van hun klauwen doden ze hun prooi. Ijsberen hebben krachtige voorpoten. De klauwen steken ongeveer 5 cm uit. Dit is handig om prooien te vangen, maar ook handig om zich goed vast te hechten op gladde ondergronden. In de zomer eten ze soms planten (ijsberen die in canada leven). Het hoofdvoedsel bestaat uit zeehonden. Daarnaast eten ze ook nog vis, zeevogels en soms ook de eieren van deze zeevogels. Ook walrussen vinden ze soms lekker. Maar bij een gevecht met een volwassen walrus moeten ze zich dikwijls terugtrekken. Omdat ze niet weten wanneer ze voedsel hebben, eet hij alles, zelfs ook ijsberen.

 

Vijand:
De mens is de enige vijand van de ijsbeer. De eskimo's jagen op ijsberen voor hun vlees en hun pels. De lange hoektanden worden gebruikt als versiering. Van de vacht maakt men dekens, jassen en broeken. Al het vlees wordt opgegeten, behalve de lever, die bevat giftige eigenschappen. Eskimo's jagen niet voor hun plezier maar wel om te kunnen overleven.

 

Ijsberen vind je geregeld terug in dierentuinen. De voortplanting is zeer moeilijk in de zoo. Ik weet nu al veel meer van ijsberen.

 

Maak jouw eigen website met JouwWeb